Fine Wine Night (Bovin, Dudin & Santa Christina)

Пред некоја вечер за моите блиски пријатели оргнизирав винска вечер. Извадив од визба три примероци кои мислев дека одлично ќе одат еден по друг, направив мезе (различни видови на тапас со чаден врат, пекорино македонико, горгонзола, рокфорд, кулен…) и подготвив пријатен амбиент. Ова се вината кои ги дегустиравме.
Започнавме со Бовин Дарон 2003, купажа од Каберне, Мерло и Вранец, перфектно зреено кај мене во визба во одлични услови.

На мирис полно со суво овошје, сливи, боровинки и интересна нота на кафе, која продолжува да се чувствува и на вкус. Одлично очувано вино иако 9 години старо.
Продолживме се ѕвездата на вечерта Дудин Акрато Барик Мерло 2006.

Уште на мирис ви открива дека се работи за извонредно и префинето вино на кое треба да му се посвети внимание. Аромата на даб помешана со црни и црвени овошки зачинета со малку суво грозје и сува смоква, перверзија. Полно тело и вкусови експлодираат во устата, а финишот е долг и фантастичен.
За крај отворивме едно Кјанти на Санта Кристина од 2008.

Виното е сеуште свежо и се чуствуваат ароми на цреша и јагода. На вкус е исто така овошно, но со изразени танини, земјест вкус и во финишот интересни зачини кои остануваат подолго и потсетуваат како да сте лижнале кожна ракавица.
На крајот завршивме со по една пура Партагас Де Лукс која легна извонредно со Кјантито.
Морам да ви кажам дека доколку било кое од овие вина ги купите денес од маркет или било која продавница и го немаат сето она што јас го опишав, немојте да ме обвинувате мене. Тоа се должи на зреењето во мојата визба која има скоро идеални услови во текот на целата година, лето до 18 степени и во зима до 10 степени, што му дозволува на виното да созрева постепено и обично се добиваат извонредни резултати. Во маркетите температурата се движи помеѓу 20 и 30 степени што воопшто не е добро за виното и неговото зреење.
И немојте да заборавите, пијте малку, но пијте квалитетно!
Fine Wine Night (Bovin, Dudin & Santa Christina)

Liefmans Cuvée Brut

Ова пиво е специфично по многу нешта, но едно е сигурно, вкусот и мирисот му се фантастични.
Се започнува со темно пиво во кое се додаваат свежи цреши, на секои 100 литра пиво се додадаваат 13 килограми свежи цреши. Потоа пивото одлежува 1 година за на крај да се додадат уште две одлежани темни пива за да се добие финалната купажа.

Веднаш по отворањето собата ви се исполнува со мирис на цреша, свеж , силен, пријатен мирис. Во позадина се чувствува мирис на буре и мирис на џем (јагоди и сливи). Вкусот на киселкасто-слатка цреша ја исполнува устата уште во првата голтка, потоа се чуствуваат омекнатите танини од бурето, малт и сладолед од цреша. Прекрасно кремасто чувство во устата со средна карбоизација која придонесува за потикнување на вкусовите. Финишот е средно долг, малку киселкаст и остава убав впечаток на свежина.

Извонредно пиво кое би одело одлично со било каков десерт кој содржи цреши, вишни, јагоди или сливи. Ова е едно од оние пива кои секогаш сакате да ги имате во фрижидер.
Liefmans Cuvée Brut

Fantinel – Vigneti Sant’Helena Refosco del Peduncolo Rosso DOC 2007

Рефоско е стара италианска сорта на грозје, која се смета за автохтона за регионите Фриули, Грави, Трентино, Истра (Хрватска) и Крас (Словенија).

Виното е извонредно, ако не сте го пробале еве одлична можност Св. Трифун да го прославите со прекрасно вино.

Виното го декантирав 30 мин. пред пробувањето и аромата која ме “удри„ по првото принесување на чашата кон носот беше совршена комбинација на суви црвени овошки, џем од слива и прекрасна нота на свежа црвена рибизла. На вкус моќно, полно тело со совршен баланс помеѓу киселото и слаткото, зачинето со бел бибер, ванила… одлично. Долго финале и чувство кога морате повторно да ја подигнете чашата и да наздравите. Виното поминало 18 месеци во буриња од Славонски даб што му дава р’бет на ова вино, текстура, прапознатливост. Браво за Фантинел кои за пристапна цена ни овозможуваат да пробаме врвно вино.  Наздравје и за многу години.
Fantinel – Vigneti Sant’Helena Refosco del Peduncolo Rosso DOC 2007

VAT 69

VAT 69 е шкотско виски (бленд) кое е произведено од William Sanderson & Son Limited. Креатор на ова виски е основачот на компанијата William Sanderson кој во 1882 година направил 100 различни вискија во 100 буриња и поканил пријатели да го пробаат и оценат секое од нив. Бурето со број 69 на крајот било прогласено за најдобро и отаму доаѓа и името VAT 69.
Ова виски можете да го набавите во сите супермаркети и тоа по многу ниска цена, не повиска од 600 денари. Немојте да очекувате многу од овој бленд бидејќи сепак се работи за виски кое на долниот дел од скалата на вредности, но она што ќе го добиете за тие 600 денари е навистина солидно. Бев дури и јас малку скептичен, дали да го купам бидејќи цената не ветува многу, но бидејќи јас не сум виски сноб и давам шанса на сите, собрав храброст и го купив.
Ова се моите забелешки за ова виски.
VAT 69 Blended Scotch Whisky

На мирис прво што ќе осетите е свежина и сладок мирис, кора лимон, карамела, малку бибер и мирис на буре (даб). Во позадина се чувствува нота на ацетон, но не е многу изразена што всушност ја прави пријатна (барем за мене).
Вкусот сладок, но извонредно лесен во устата, нема напад на алкохол, нема многу лутина. Се развива вкус на суво овошје во финишот (грозје, сливи и смокви). Изненадувачки “чисто“ виски, едноставно, но има доволно вкусови и ароми во него да биде интересно за пиење. Според мене ова е извонредно виски за почетници, а и цената е извонредна. Моја препорака.
VAT 69

Big Peat

Big Peat е Шкотско виски или поточно бленд од малтови. Вискито кое се наоѓа во овој бленд е реномираните дестилерии на островот Ајла (Islay), а тоа се Ардбег (Ardbeg), Кол Ила (Caol Ila), Бомор (Bowmore) и изненадувачки, од затворената дестилерија Порт Елен (Port Ellen) чие виски е многу ценето во кругот на познавачите на сингл малт вискито. Во ова виски преовладува чадот и тресетот, што е всушност и одлика на вискиото кое доаѓа од регионот на Ајла, но исто така има прекрасни ноти на суви овошки, лути зачинии и солена морска трева.
Ова се моите забелешки за Douglas Laing & Co Big Peat Blended Malt 46% ABV.



Бидејќи ова виски не е ладно филтрирано ќе приметите ситни честички во него и доколку додадете неколку капки вода во вискито тоа ќе стане матно, но тоа не е ништо лошо. Напротив тоа е нормално кај ваквото виски кое познавачите велат дека е подобар начин бидејќи се зачувуваат повеќе есенциални вкусови и ароми.
На мирис веданш се чувствува чадот од тресет, но не во голема количина. Во позадина се зачините и мирисот на морето. Вкусот одличен, соленкаст помешан со прекрасниот чад и прикриени ноти на даб. Финишот е долг и ја навлажнува устата какошто се враќаат вкусовите. Ова е дефинитивно е суво, прекрасно, фенолично, тресетно, чадено виски од Ајла. Обавезно да се проба ако сте љубители на ваквиот стил на виски.
Оцена: 89/100 за Blended Malt
Big Peat

Tristo Cabernet Sauvignon 2006

Винаријата Тристо се наоѓа на прекрасна локација во близина на Велес, поточно во атарот на село Сујаклари. Оваа мала семејна винарија произведува одлично вино во мали количини или како што тие велат “за своја душа„. Виното го произведуваат единствено од сопствени лозови насади. Нивната палета е составена од три вина и тоа: шардоне, розе (пино ноар) и каберне совињон. Инаку е можеби еднинствената македонска винарија која вади младо вино или како што французите го нарекуваат “божоле нуво„.
Јас ќе се фокусирам на каберне совињонот од 2006 кој одлежал најмалку една година во дабови буриња, па потоа уште два години во винаријата во шише и на крај уште 2 години кај мене во визба.

Виното еден ден пред отворање го ставив во исправена положба бидејќи забележав мала количина на седимент во шишето. По отворањето го декантирав, но не долго, туку само го преточив во декантер да дојде малку во контакт со воздух.
Виното беше во извонредно добра состојба. Темно црвена боја во која почнуваат да се приметуваат нијанси на “цигла„ поради зреењето. Прекрасен мирис на суви сливи, капини, боровинки и суптилни зачински тонови. На вкус џем од црни и црвен бобинки, зачинет со цимет и чад. Послевкусот средно долг кој ги задрчува овошните тонови но со нагласен чад. Солидно вино кое мислам дека го има достигнато врвот во моментов и дека со понатамошно зреење нема да добива на квалитет. Според мене ова вино би одело одлично со печено прасечко.
Tristo Cabernet Sauvignon 2006

Leute Bok

Leute Bokbier е произведено во пивницата Van Steenberge во Белгија. Бок стилот е инаку првпат произведен во 17 век во Германија, поточно од Пауланер монасите. Leute Bok e силно пиво со 7,5% алкохол и се нарекува Doppelbock што е всушност посилна верзија на Бок стилот. Leute Bok е пиво кое содржи активна култура (квасец) во себе и со секундарна ферментација во шишето тоа го менува вкусот со тек на времето, нешто слично на виното. Ако го сакате пивото малдо и свежо го пиете веднаш, но доколку сакате посилно и поинтензивно пиво тогаш треба да го чувате пивото од 12 до 18 месеци на сличен начин како и виното и ќе почуствувате голема разлика како во вкусот така и во изгледот на пивото, кое со тек на времето станува потемно. Инаку кај нас можете да ја најдете допелбок верзијата на Paulaner наречена Salvator, пиво кое го има во поголемите супермаркети во градов.
Ова се моите забелешки за Leute Bokbier 7.5% abv.

Пивото има темна кафена боја на прв поглед, но доколку го изложите на светлина ќе приметите црвена, како цигла, нијанса во него. Пената е цврста и ова пиво навистина изгледа добро во чашата.
На мирис прво се чуствува малтот, а во позадина прекрасни ноти на суво овошје, сливи, јаболка, смокви, грозје…
Средна карбонизација која извонредно “легнува„ во устата создавајќи кремаст ефект.
Вкусот го продолжува она што го најави на нос со многу суви овошја, јачменов малт, карамел, печен костен, малку хмељ и зачини во средно долгиот финиш.
Солидно пиво во кое воопшто не сечувствува алкохолот, лесно и верувам одлично би одело со македонска скара.
Leute Bok

Delirium Tremens

Delirium Tremnes е Белгиско пиво произведено од Brouwerij Huyghe. Brouwerij Huyghe е формирана во 1906 година од Leon Huyghe во малото место Melle во Источна Фландрија.


Пивото е специфично не само по името и пакувањето, туку и поради специфичниот начин на подготовка. Пивото се добива со ферметација во три фази со три различни квасци, последната ферметација се одвива во самото шише по точењето.
Ова се моите забелешки за Delirium Tremens 8.5% Alc.

Светло жолта боја со прекрасна “глава„ која по исчезнувањето остава трага на чашата.
Мирисот е феноменален. Извонредно свеж, зелени сливи, бело грозје измешано со мирисот на квасецот. Мирис многу сличен на квалитетно бело вино. Ако го оставите подолго време во чашата почнуваат да се чувствуваат прекрасни мириси на зачини и интересни ноти на разблажен јод споен со хмељот функционира перфектно.
Вкусот е исто така прекрасен. Кремасто “средно„ тело кое ја прекрива целата усна шуплина, одлична карбонизација која помага да се развијат прекрасни вкусови. Свежо, “крцкаво„ овошно на почетокот, потоа малтот ја преземе главната улога заедно со хмељот. Зачините во финишот заедно со алкохолот го заокружуваат ова прекрасно пиво.
Едно од моите омилени пива кои би можел да ги конзумирам секој ден. Delirium Tremnes е Шампањ помеѓу пивата, свежо но извонредно комплексно.
Delirium Tremens

Paulaner Hefe-Weissbier Dunkel

Пауланер е Минхенска пивара формирана во 1634 година од италианскиот монах по име Францис од Паола.

Пауланер е едно од најпродаваните пива во Германија и е едно од најкомерцијаните поготово познато како официјално пиво на фудбалскиот клуб Баерн од Минхен.


Hefe-Waissbier Dunkel можеби не ви значи многу па еве едно кратко објаснување што всушност сакал да каже производителот на ова прекрасно пиво.
Weissbier на германски значи “бело пиво„ и се употребува за пивата кои во својот состав содржат повеќе пченица отколку јачмен. Исто така се употребува и Weizenbier што во превод значи “пченично пиво„. Според Германскиот закон за пиво сите “бели пива„ произведени во Германија мораат да бидат со горна ферментација.
Hefe на германски значи квасец и означува дека пивото не е филтрирано пред точењето оставајќи во пивото парчиња од квасецот кој ја помага ферментацијата што го прави пивото “матно„.
Dunkel во превод е темно што значи дека е произведено од пржена пченица и јачмен што му дава на пивото темна боја и препознатлив вкус.
Ова се моите забелешки за Paulaner Hefe-Weissbier Dunkel.

Темна кафена боја со нијанси на бакар, матно и со убава пена “глава„ која брзо исчезнува.
На мирис веднаш се чувствуваат овошните ноти кои се специфични кај сите пченични пива. Банана, зачини, мирис на тазе печен леб, а во позадина суптилни ноти на каранфилче и карамела.
Вкусот е сличен како и мирисот. Преовладуваат нотите на “чоколаден малт„ измешани со банана, цитрусни свежи ноти и специфичен вкус на квасец. Пиво со средно тело и одлична карбонизација.
Финишот започнува слатко со вкус на банана и карамела, а завршува суво со ноти свежо тесто и квасец.
Одлично пиво кое иако е темно сепак ја има задржано свежината и поради солидната карбонизација мислам дека може да се конзумира и во текот на летниот период.
Paulaner Hefe-Weissbier Dunkel

Heineken

Бренд кој е познат на сите, еден од најголемите производители на пиво во светот, Хајнекен.

Хајнекен интернционал е со седиште во Амстердам, но Хајнекен пивото се произведува во преку 70 држави со годишно производство од 139 милиони хектолитри. Компанијата е формирана во 1864 од Жерар Адриан Хајнекен и почнала со призводство на пиво со горна ферментација односно ејл.  Во 1869 пиварата почнува со произвотство на пиво со долна ферментација, а во 1886 Доктор Х. Елиот, ученик на Луј Пастер, го создава кваасецот “Хајнекен А„ кој и денес се користи за фермантација на пивото.

Историските факти, приказните  и маркетингот се можеби најсилите адути на Хајнекен, бидејќи пивото им е … медиокритет.

Еве ги моите забелешки за Heineken Lager (лименка):
Бојата му е бледо жолта, формира малку пена која брзо исчезнува.
На мирис нема многу пријатни ноти, житарки, сено, суптили ноти на малт…
Вкусот е исто така “досаден„. Корнфлекс, малку горчина од хмељот, многу малку малт и чудна “метална„ нота во финишот е одприлика се што успеав да детектирам. Финишот е краток и ви остава горчина од хемељ во устата.

Пивото е просечно, но и неможе да се очекува повеќе од еден производ кој се произведува во толкава количина. Ако се одлучите да го конзумирате би ја препорачал лименката бидејќи Хајнекенот во флаша има некој лош, чуден мирис. Јас не го конзумирам често, мислам дека е прескап (64 денари лименка 0,5 литри).
Се на се подпросечно пиво со висока цена и добар маркетинг (симнувам капа за маркетингот)
Heineken

Woodford Reserve

Woodford Reserve е премиум бурбон произведен од Brown-Forman Corporation. Дестилеријата се наоѓа во Вудфорд Каути во централен Кентаки. Оваа дестилерија е моментално најстара во Кентаки од вкупно осумте дестилерии и функционира од 1878 година кога е оформена под името Labrot & Graham’s Distillery.

Ова е “small batch” бурбон што значи дека вискито е добиено од мешање на многу мал број одбрани буриња во кои вискито најчесто одлежало помеѓу шест и девет години.

Еве ги моите забелешки за Woodford Reserve Kentucky straight bourbon whiskey:

На мирис одличен баланс. Ванила и изгорено дрво се во првиот бран, но потоа е навистина комплексно. Мед, суви смокви, карамела… уживање.
На јазик е прилично нападен, но полн со изненадувања. На почеток чувствувате лутина, бел бибер и изгорн даб. Лутината на почетокот доаѓа најверојатно од поголемиот процент на ’рж кој се наоѓа во овој бурбон. По лутината доаѓаат слатко-горките вкусови на тостирани бадеми, изгорено дрво, прегорен шекер измешан со суптилни ноти на ванила и мед.
Финишот е долг со ноти на даб, тостиран леб со путер и мед и луткаст црн бибер во позадина.
Чекор погоре од комерцијалните бурбони кои можат да се најдат кај нас, но и цената е чекор погоре. Вреди да се проба и нема да бидете разочарани, можеби ќе ве изненади силниот вкус на изгорено дрво (даб), но тоа е поради подолгиот процес на сосревање на овој бурбон. Доколку ви смета лутината можете слободно да додадете малку вода која ќе ја намали лутината, а ќе ги истакне слатките ноти.
Го препорачувам со добра цигара или темно чоколадо.
Оценка: 87/100
Woodford Reserve

Trappistes Rochefort 8

Rochefort (Рошфор) е белгиско Трапист пиво кое се произведува во манастирот Abbey of Notre-Dame de Saint-Rémy  кој се наоѓа во близина на селцето Рошфор, околу 108 км јужно од Брисел.
Трапист пиво може да се нарече само доколку пивото е произведено од Трапист монаси (калуѓери) во кругот на нивните манастири и поголемиот дел од приходот од пивото да оди во добротворни цели.

Постојат окулу 170 Трапист манастири од кои само 8 произведуваат пиво, тоа се шестте белгиски пива Achel , Rochefort, Orval, Chimay, Westvleteren, Westmalle и Achel, холандското Tegelen и германското пиво Mariawald.

Трите основни постулати на Трапист монасите се молитва, читање и физичка работа, па затоа речиси сите Трапистички манастири произведуваат некој високо еколошки производ, најчесто сирење, кое исто така се натекува Трапист.

Сите Трапист пива се ејл (Аle) што значи дека произведени од малт (malt) т.е. јачменов слад со горна ферментација и додаток на пивски квасец и хмељ. Трапист пивата најчесто се делат на Enkel (единачно, основна верзија), Dubbel (двојно), Tripel (тројно) и Quadrupel (четирикратно), со што Enkel-от е со најнизок процет на алкохол, а Quadrupel-от е со највисок процент кој најчесто е преку 10 проценти алкохол.

Некои Трапист пива се означени според бојата, како на пример во Chimay (Шимe) каде што Шимe црвен е основен, потоа синиот е dubbel и белиот е tripel. Рошфор пивото е означено нумерички од 6 основното, 8 средно и 10 најсилно.
Ние денес ќе се осврнеме на Рошфор 8.
Ова се моите забелешки.

Прекрасно темно кафеаво пиво кое при сипување во чашата набрзина создава многу пена (која се нарекува “глава„).
Мирисот е комплексен со арома на банана, круша, малт и карамела кои се интегрирани во алкохолот кој исто така се чувстува на нос.

Вкусот е феноменален со прекрасна текстура која потсетува на шлаг. Малт, зачини, баварски леб, кафе, тропско зрело овошје…  хмељот е извонредно интегриран во сите горки вкусови. Средна карбонизација која одлично ги извлекува вкусовите од пивото. Изворедно комплексно и перфектно избалансирано со алкохолот.
Финишот е овошен со траги на препечен леб, карамел и кафе.

Комплетно алкохолно доживување за сите сетила.

Кој вели дека пивото е помалку вредно, комплексно и интересно од виното греши, а тоа доказ се белгиските Трапист пива.
Trappistes Rochefort 8

Tиквеш Бела Вода 2009

Нашата најголема винарска визба “Тиквеш„ промовираше две нови вина “Барово„ и “Бела вода„ зад кои стои фрaнцускиот енолог Филип Камби.
Бела вода е купажа од сортите плавец и вранец, интересна и необична комбинација која функционира сосема солидно.
Еве ги моите забелешки за Тиквеш Бела вода берба 2009:

Прекрасен и комплексен нос. Црна рибизла, вишна, слатко од капини, каранфилче се испреплатуваат во прекрасното буке на ова вино.
На јазик е меко и нежно, суптилна нота на кафе и ванила се проткајува низ доминатните суви овошки. Средно тело кое не е толку интензивно како што ветуваше на мирис. Има интересна свежа нота која не е карактеристична за македонските вина и е пријатно изненадување.
Финишот е средно долг со вкус на суви сливи, дренки и вишни.
Виното има солидна танинска структура и по мое мислење со правилно одлежување од една до две години ќе го подобри својот кавалитет.

Солидна изведба и јас го подржувам правецот во кој тргнал Тиквеш. Купажата може да даде солидни резултати кај нас, поготово на домашниот вранец со интернационални, но и локални сорти. Сепак цената од 590 денари е малку превисока во односот на квалитетот, според мене реалната цена е под 450 денари. Можеби за високата цена придонесува тоа што се работи за лимитирана серија од 7500 шишиња, но за цена од окулу 10 евра имате голем избор на квалитетни вина.

Кога ќе се додаде и одземе се мислам дека ова е еден нов чекор за македонските вина кој се надевам ќе даде успех, како на македонскот пазар така и низ светот. Вино кое вреди да се проба, интересно, ново искуство за македоските конзументи.

Тиквеш Бела Вода 2009

Содржи сулфити?

Сигурно многумина од вас прочитале на задната етикета од виното, нормално со многу мали букви, содржи сулфити.

Тоа всушност значи дека во виното е додадена одредена кочичина на сулфурдиоксид кој делува како антибактериско средство. Винарите ќе ви кажат дека тоа е сосема нормален процес бидејќи сулфурдиоксидот и онака се создава при процесот на ферментација и дека нема никакви штетни дејства по вашето здравје, ниту влијание на квалитетот на виното.
Но дали е тоа така?
Не сакам да наведувам конкретно винарии, берба, итн. но мене конкретно, повеќепати ми се случило при отворање на шише бело, но и црвено вино, да ме “удри„ мирис на расипно јајце или запалено шкорче кибрит. Што е тоа ќе се прашате? Е тоа е прекумерно додавање на сулфурдиоксид во виното или неправилно сулфурење на садовите за ферментација и чување на виното.
Доколку веднаш сипете малку од виното во чаша и го вкусите ќе забележите, најчесто финишот, непријатна нота на расипано јајце, издувни гасови од автомобил или запалено шкорче кибрит. Зборувам за субтилна, прикриена нота која кај евтините вина е прилично приметлива и веднаш се чувствува и на мирис и на вкус.

Прекумерното додавње на сулфурдиоксид во виното ги осигурува винариите дека нивното вино нема да се претвори во оцет подолг временски период, дека слаткото вино нема повторно да ферментира, дека виното ќе остане свежо, но последиците по кавалитетот на виното се големи. Исто така болните од астма мора да внимаваат на ова бидејќи сулфатите можат да им створат проблеми.
Доколку приметите по отварањето на шишето вино ваков непријатен мирис на сулфур, најдобар начин да се ослободите од него е да го декантирате виното неколку часа пред конзумирањето.

Винарите исто така имаат разни начини за справување со мирисот на сулфур, како и со потемнувањето на белото вино. Но доколку тоа не биде приметено додека виното е во слободна состојба потоа сулфурот се врзува со алкохолот и е речиси невозможно, без употреба на хемикалии, да се избегне непријатниот мирис.

Да бидам јасен,  јас не сум против додавање сулфур во виното бидејќи тој и онака природно се создава со додавање на квасците за ферментација, но сето тоа да биде во најмали можни количини. Се повеќе во светот се разгледуваат и алтернативни методи кои нема да влијаат на квалитетот на виното.

Еве еден текст преземен од Дејли телеграф:
“Франциско Артес-Хернандес и колегите од Техничкиот универзитет во Катагена, Шпанија, развија нов метод со употреба на хемиското соединение озон. При тестирањето е дека на тој начин се чува овошјето 90 отсто ефективно како и при употребата на сулфур диоксид без додадени сулфити кои може да предизвикаат астма и други алергиски реакции кај некои луѓе. Грозјето кое е третирано со озон, исто така, содржи до 4 пати повеќе полифеноли – антиоксидантни соединенија кои би можеле да го намалат ризикот од рак, кардиоваскуларни болести и оштетување на мозочната функција.
Ендру Вотерхаус од Универзитетот Калифорнија, истакнува дека постапката со озон би можела да се користи за да се заменат проблематичните сулфити. Полифенолите се природни соединенија кои се наоѓаат во црвеното вино, чоколадото, кафето и многу видови овошје.“

Но сулфитите не се единствени додатоци во виното, но тие се единствените кои се наведени на етикетата. Како конзументи имаме право да знаеме што се се додава во виното, кои хемиски супстанци се користат во производството на виното.Дали кај нас постои закон за количество на пестициди кои се користат во производството на грозјето? Дали некој го контролира количеството на остатоци од пестициди во сокот од грозјето пред ферментација?

Додатоците во виното се зголемуваат за да се намалат трошоците за производство на виното, но притоa не се внимава на квалитетот.

Секоја чест на исклучоците кај нас, кои за жал се навистина малку, но ни даваат надеж дека имаме потенциал да призведеме квалитетно вино. Лозарите исто така ќе мора да се едуцираат во однос на користењето на пестициди, наводување, количина на род по хектар итн.
Енолози внимавајте со едукација на конзументите и вие ќе морате многу повеќе да се трудите и едуцирате, а вистиските уживачи на виното секогаш ќе знаат да го препознаат квалитетот.
Содржи сулфити?

Redbreast 12 year old

Redbreast 12 years old е ирско виски произведено во деситиеријата Old Midleton во Корк, која е во сопственост на светски познатиот бренд Jameson.

Redbreast е пјур пот стил (Pure Pot still) виски , што значи дека е произведено од засладован јачмен и од незасладован јачмен. Овој начин на прозводство на виски потекнува токму од Ирска и по мене доста одговара на стилот на ирското виски кое е лесно, свиленкасто и овошно. Redbreast е неизбежен во блендовите на Џејмисон, поготово во оние над 12 години.
Ова се моите забелешки за Redbreast 12 years old:

По првото мирисање имаше силни ноти на цитрус, ванила и малт. Доколку го оставите вискито да “диши„ неколку минути во чашата се формираат и цветни ноти со примеси на косена трева и некои сладки тонови како мед, свежо печен пандишпан, шери.
На вкус воошто не разочарува. Шери, мед и ванила со примеси на црн бибер и ѓумбир извонредно балансирано танцуваат на јазикот. Со додавање на една лажичка вода како да се спојуваат сите овие вкусови и се истакнува комплексноста и вкусови на карамела, батерскоч и пандишпан одново се појавуваат.
Финишот е долг и одлично балансиран, слатко-киселкаст со примеси на цимет, тофи, бибер и суптилна нота на анасон.
Оцена: 89/100
Одлично виски кое ќе ве изненади со својата комплексност. Препорачувам да го пробате прво без додавање на вода, а потоа со една мала лажичка вода во дозата.
Redbreast 12 Years Old Irish Whiskey

Слад (Malt)

Основа за одлично виски е одличен јачменов слад.
Во следните неколку редови ќе пробам да објаснам што е тоа Malt т.е. слад и како од него се стигнува до виски.
Малт е слад кој се добива со из’ртување на житарката во конкретниов случај јачменот.

Тоа се постигнува така што јачменот најпрво се потопува во вода.  Јачменот нормално содржи окулу 12 % вода во себе, тој се потопува во вода и се остава да “одлежи “ неколку дена се додека не се постигне минималниот процент на вода во јачменот (46% вода) потребен за да започне ’ртењето.
По овој процес јачменот се распостелува на подот, наречен под за малт, во дебелина од најмногу 30 см. и за кратко време јачменот кој е измамена дека е пролет, почнува да ’рти.


Во прцесот на из’ртување јачменот испушата голема колична на топлина, па за да се намли температурата мора константно да се превртува. Процесот на ’ртењее многу важен бидејќи скорбот кој го содржи јачменот се конвертира во шекер кој е есенцијален во процесот на ферментација. Овој процес мора да биде строго конртолиран и константно надгледуван  за ’ртењето  да биде прекинато во моментот кога соодност помеѓу скроб и шекер во јачменот е постигнат.

Потоа “зелениот“ јачмен се префрла во килн. Килнот има перфориран под, а под него се наоѓаат печките така што чадот слободно поминува низ јачменот, а со огнот нема директен контакт.

Овој процес има задача да го запре понатамошното ’ртење и се одвива во неколку  фази. Првата фаза, слободно сушње, започнува така што топол чад на температура од 60-65 степени целзиусови  поминува низ јачменот, во втората фаза температурата се зголемува за 10 степени целзиусови и ова е клучниот момент во сушењето каде што содржината на влага во јачменот се намалува за отприлика 5 %. Третата фаза е ладење на јачменот која трае накмалку дваесет часа, а понакогаш и два до три дена. Она што е многу важно во овој процес е какво гориво се користи за сушење на јачменот што подоцна и се рефлектира во вкусот на вискито, но за ова во некоја друга прилика.
Следниот процес е процесот на ферментација и е многу сличен на пивскиот процес. Јачменот се меле и се меша со вода , која исто така е есенцијална во финалниот производ, се додава квасец. Квасецот ги претвора шекерите од јачменот во алкохол и карбон диоксид. Во процесот на ферментација исто така има неколку фази. Првата е кога квасецот се додава на сместа од јачмен и вода,  втора фаза е кога квасецот почнува да “работи“ односно вриењето на смесата. Температурата на смесата се покачува до 30-35 степени целзиусови и потоа се влегува во последната фаза односно смирување. Во оваа фаза веќе алкохолот во смесата е окулу 5 до 8 % и дирекно влиае на активноста на квасецот. Во оваа фаза се намалува PH вредноста на смесата со што се добива и посебен вкус на финалниот производ.

Потоа следи дестилацијата. Дестилација е процес на одвојување на алкохолот од ферментираната смеса. Шкотското виски најчесто се дестилира двапати и по втората дестилација се добива алкохол со силина од окулу 70 %, додека ирците строго се придржуваат до процесот на тројна дестилација  со која се зголмува процентот на алкохол за уште 10 % и се доаѓа до алкохолен дестилат со јачина од 80%.  Нормални има исклучоци и во обата случаи, но ирците се гордеат на тројниот процес на дестилација бидејќе тоа го  “омекнува“ вискито, додека шкотите велат дека вистнски “машки“ пијалок е само скочот.

По дестилацијата алкохолот е спремен за во буре каде што треба да одлежи најмалку три години за да може да се нарече виски.
Malt (Слад)

Стилови на виски

Malt Whisky
Малт вискито е направено единствено од  јачмен (ферментиран со кавсец). Не е дозволена ниту една друга житарица или било какви додатоци, потикнувачи на вкус или ферментација.
Single Malt Whisky
Сингл малт вискито е малт виски произведено во една дестилерија и не е мешано со други малт вискија. Значи вискито го поминало целиот процес од јачмен до завршетокот на својата матурација во една дестилерија. Ова се смета за најкомплексен и најексклузивен стил на виски бидејќи се доловува посебноста на секоја дестилерија. Понатаму ќе разговараме најмногу за овој стил на виски бидејќи е мој омилен



Vatted Malt Whisky
е комбинација (бленд, мешавина) од повеќе сингл малт вискија. Можете да сретнете на етикетите и Vatted Malt, Pure Malt, Blended Malt, Malt Blend, но немојте да ве збуни тоа е едно исто. Се земаат примероци на сингл малтови од повеќе дестилерии и се мешаат со цел да се добие виски кое иако е составено од повеќе различни сингл малтови, но кое сепак ќе има свој каратер и препознатливост.


Значи досега е се јасно и се беше во врска со малт вискито односно виски произведено од 100% јачменов слад. Е сега ќе преминеме на бледовите (Blends) кои се не само мешавина на повеќе сингл малтови туку се и мешавина и на виски кое е произведено од други житарки (пченка, ’рж, пченица).
Grain Whisky
Греин вискито е направено од пченка, пченица или ’рж во дестилерија која е обично специализирана за производство на греин виски. Бидејќи ниту една од овие житарки ги нема квалитетите на јачменот, ензими кои го претвараат скробот во шекер, секогаш во нив се додава и виски од јачмен ( некогаш и до 20%) кое и немора да по мине низ процесот на ’ртење, но сепак ќе го зголеми квалитетот на греин вискито. Греин вискито ретко се продава како такво бидејќи најчесто се користи во бленд вискито. Греин вискито е доста популарно во Америка особено она од ’рж.


Blended Whisky
Блендираното (мешано) виски во својата основа има неколку сингл малтови, кои го носат карактерот на вискито,но во поголемиот дел содржат виски произведено од други видови на житарки. Соодносот во повеќето бледнови како Johnny Walker Red Label, Ballantine’s, J&B, Famous Grouse итн. е окулу 80% греин виски и 20% сингл малт виски. Вискито кое е бленд а содржи повеќе од 40% сингл малт виски во себе најчесто се нарекува Deluxe Blend. Исклучоци кои јас сум ги сретнал а не се пропагираат како делукс бленд се Teachers Highland Cream кој содржи 45% сингл малт виски и Bushmills Black Bush кој содржи преку 50% сингл малт виски во себе. Блендовите во себе понекогаш содржат и преку 50 различни видови на виски. Мастер блендерите се одговорни за вкусот на блендот и тоа се најчесто луѓе со преку 25-30 годишно искуство во бленд виски индустријата. Тие се особено важни бидејќи секогаш бледнот мора да биде на исто ниво со идентичен мирис и вкус кој го направил препоснатилив тој бренд на виски.
Ако на бленд вискито има година на старост на пример 12 или 15 години старо виски, тоа се однесува на најмладото виски во тој беленд. Што значи дека во Johnny Walker Black Label 12 y.o. најмладото виски е 12 годишно, но може да содржи и виски со старост и до 20, па и 30 години. Блендирањето е прилично сложен процес, па можеби за него во некоја друга прилика повеќе.


Pure pot Stil
Овој стил на виски е измислен во Ирска во 18 век, со цел да се избегнат даноците за јачменовиот слад кој тогаш биле наметнати. Ирците досетливо измешале малт јачмен со обичен јачмен и на тој начин добиле извонредно коплексно, но меко виски. Во минатото овој стил на виски беше многу поуларен не само во Ирска туку низ целиот свет. Денес пјур пот стил вискито се користи најчесто во ирските блендови како Jameson, Tullamore Dew, Bushmills…

Уживајте во добра пијачка до следното читање.
Стилови на виски